Ικαρία: η εναλλακτική(;) (1/2)

Οι μέρες της Πάρου τελείωσανε γρήγορα και σειρά είχε ο επόμενος προορισμός, η Ικαρία. Τα δύο νησιά ενώνονται ακτοπλοϊκά, οπότε ο επισκέπτης δε χάνει καθόλου χρόνο. Η Ικαρία έχει δύο λιμάνια, τον Εύδηλο στον βορρά (όπου δένει το γρήγορο καράβι) και τον Άγιο Κήρυκο στο νότο που είναι και η πρωτεύουσα (όπου δένει γνωστό πλοίο της γνωστής εταιρίας με τα γνωστά προβλήματα κάθε χρόνο). Γενικώς το νησί είναι χωρισμένο σε βόρειο και νότιο αφού είναι μακρόστενο και στη μέση δεσπόζει η οροσειρά. Το βόρειο τμήμα έχει καλύτερες παραλίες και είναι περισσότερο τουριστικά ανεπτυγμένο, το νότιο είναι πιο οικογενειακό αλλά δεν έχει και τον...εναλλακτικό τουρισμό που υπάρχει στο βόρειο. Το οδικό δίκτυο του νησιού είναι επιεικώς χάλια, σαν να μην τους ενδιαφέρει. Μέχρι πρόσφατα λένε οι ντόπιοι ότι το βόρειο με το νότιο τμήμα σχεδόν δεν ενώνονταν! Περισσότερα στους χάρτες του νησιού. Αυτά για τα τοπικά.

Το καλωσόρισμα στο λιμάνι του Άγιου Κήρυκου

Το λιμάνι του Εύδηλου

Το νησί είναι ιδιαίτερο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μύθοι αλλά και αρκετές πραγματικότητες το περιβάλλουν. Η ζωή στην Ικαρία είναι όντως αργή και χαλαρή. Το βλέπει κανείς παντού. Οι ντόπιοι γενικά δε βιάζονται. Στις ταβέρνες, στις καφετέριες, παντού καλό είναι κανείς να έχει υπομονή, κοινώς να μπει στο κλίμα του νησιού. Για παράδειγμα είχαμε πάει σε ζαχαροπλαστείο στο κέντρο του Άγιου Κήρυκου και επειδή σκάσαμε μύτη ταυτόχρονα τρεις διαφορετικοί πελάτες, η κοπέλα που εξυπηρετούσε τα έχασε τελείως και έκανε άλλ'αντ'άλλων! Οι παραγγελίες στις ταβέρνες κάνανε τουλάχιστον μισή ώρα, οπότε καλό είναι να υπολογίζει κανείς πότε θα πεινάσει για να'ναι έτοιμος. Αλλά είπαμε, να μπει κανείς στο κλίμα του νησιού, αυτό είναι το νόημα.

Πρώτη μέρα στο νησί ξεκινήσαμε για το βόρειο τμήμα. Από τον Άγιο Κήρυκο ο Εύδηλος είναι περίπου 40 χλμ τα οποία όμως θέλει κανείς γύρω στη 1 ώρα λόγω οδικού δικτύου. Μετά τον Εύδηλο είναι στη σειρά ίσως οι πιο οργανωμένες παραλίες του νησιού. Τις προσπεράσαμε για να πάμε σε μία από τις πιο γνωστές, στον Να. Ο Νας είναι μια ιδιαίτερη παραλία, καθώς σε αυτήν εκβάλει ο ποταμός Χάλαρης, ενώ απομεινάρια αρχαίων βρίσκονται ακριβώς από πάνω. Η παραλία είναι με πέτρες όπως και μέσα στη θάλασσα. Το τοπίο από ψηλά - γιατί έχει και κατάβαση - είναι μαγευτικό.

Κατεβήκαμε μέσα από το δρομάκι που περνά από τις καλαμιές του ποταμού. Σαν να διασχίζεις τη ζούγκλα.

Κάπου εκεί μέσα υπάρχουν αρκετοί που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ σαν χίπηδες άλλης εποχής. Είπαμε, το νησί έχει την ταμπέλα του εναλλακτικού. Και επειδή στη ζούγκλα μπορεί κανείς να χαθεί...

Η καφετέρια-ταβέρνα-μπαρ που βρίσκεται στον λόφο πάνω από τον Να έχει τρομερή θέα και φυσικά μαζεύει αρκετό κόσμο.

Παρεμπιπτόντως, στην συγκεκριμένη παραλία επιτρέπεται ο γυμνισμός, οπότε μην παραξενευτείτε άμα δείτε κόσμο να απολαμβάνει το μπάνιο του γυμνός. Επίσης στις άκρες υπάρχουν αρκετές εσοχές όπου αρκετοί καπνίζουν όχι μόνο τσιγάρα.

Καλό θα είναι να αποφύγει κανείς τις βόρειες παραλίες γενικά όταν έχει βοριά, καθότι τα ρεύματα μπορούν να γίνουν επικίνδυνα. Το τοπίο με μάγεψε οπότε το ξαναφωτογράφησα και στο ανέβασμα, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα.

Κοντά στον Να είναι μαζεμένες παραλίες με άμμο, ιδανικές για όσους θέλουν να επιδωθούν σε αθλοπαιδιές. Ενδεικτικά αναφέρω Αρμενιστή, Λιβάδι, Κάμπο. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από τη Μεσακτή.

Στην παράλια διαδρομή βρίσκεται ένα ψαροχώρι, το Γιαλισκάρι. Εδώ μπορεί να φάει κανείς καλό ψάρι.

Στα νότια του νησιού, πάνω από τον Άγιο Κήρυκο υπάρχουν επίσης ορισμένες καλές παραλίες όπως ο Φάρος και το Δράκανο - το τελευταίο ήταν μία από τις αρχαίες πόλεις της Ικαρίας και θεωρείται η πατρίδα του Διονύσου. Λίγο μετά το Δράκανο βρίσκεται και η σπηλιά όπου θεωρείται ότι γεννήθηκε ο Διόνυσος και φυσικά σπεύσαμε να την επισκεφτούμε.

Στο δρόμο βρήκαμε τα απομεινάρια ενός τραγιού, κάτι που σχετίζεται τόσο με τον Διόνυσο όσο και με το νησί. Στην Ικαρία υπάρχουν πάρα πολλά κοπάδια από κατσίκια σε ημιάγρια κατάσταση. Το κατσικίσιο γάλα παρά την έντονη μυρωδιά του είναι πάρα πολύ καλό και δυναμωτικό. Μας έφερνε η σπιτονοικοκυρά κάθε πρωί βρασμένο. Από αυτό βγαίνει και το τυρί καθούρα της Ικαρίας που είναι κάτι ανάμεσα σε φέτα και μανούρι.

Λίγο πριν τη σπηλιά του Διόνυσου, η ιστορία φαίνεται ότι συνεχίζεται. Στένωμα κλεισμένο με ξύλα όπου οι ντόπιοι κουρεύουν τα ζώα (κυρίως τα πρόβατα) για το μαλλί τους.

Η σπηλιά όπου εικάζεται ότι γεννήθηκε ο Διόνυσος είναι όντως εντυπωσιακή. Το όλο τοπίο με τις πέτρες, τις κατσίκες που συνεχίζουν να βόσκουν εκεί τριγύρω, η παραλία με το όνομα Σεμέλη (μητέρα του Διονύσου) δένουν το σκηνικό. Βλέποντας κανείς την εικόνα (κέντρο και λίγο δεξιά) μπορεί να πει ότι η προεξοχή μοιάζει με το κεφάλι τράγου. Τελικά κανένας μύθος δεν είναι τυχαίος...

Η ομορφότερη παραλία του νησιού και μία από τις γνωστότερες είναι οι Σεϋχέλες. Η συγκεκριμένη παραλία δεν ήταν προσβάσιμη μέχρι τη δεκαετία του '70 περίπου όπου άνοιξε λόγω των εργασιών που γίνανε για τη διάνοιξη τούνελ. Η κατάβαση είναι δύσκολη, στην αρχή έχει χώμα και μετά βράχια. Πόδια, χέρια και οπίσθια επιστρατεύονται για να την κάνουν εφικτή.

Το αποτέλεσμα όμως αποζημιώνει και με το παραπάνω. Τα χρώματα είναι απίστευτα όπως επίσης και το υπόλοιπο τοπίο.

Καλό θα είναι να πάει κανείς νωρίς γιατί η παραλία μετά τις 2 το μεσημέρι γεμίζει. Ιδιαίτερο στοιχείο της παραλίας η βάρκα-καφετέρια όπου βρίσκει κανείς τα πάντα, από καφέδες και νερά μέχρι φαγώσιμα!

Γυρνώντας προς Άγιο Κήρυκο από παραλία μεριά, περάσαμε από μια ταμπέλα που λέει Ίκαρης. Καθότι το νησί του Ικάρου, την ακολουθήσαμε μέχρι τη θάλασσα. Το τοπίο ήταν εντυπωσιακό. Κομμάτι βράχου ενιαίο έκτασης περίπου όσο ένα γήπεδο ποδοσφαιρικό που φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Σχεδόν σαν τσουλήθρα, σαν διάδρομος απογείωσης. Άλλος ένας μύθος με εξήγηση; Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη στους τρελοτουρίστες για ευνόητους λόγους...

Ικαρία, λοιπόν. Το νησί του Ικάρου και σίγουρα και των ανέμων. Ο άνεμος έρχεται ασθενής από τις βόρειες παραλίες που βλέπουν ανοιχτά. Ανεβαίνει το βουνό όπου αποκτά ταχύτητα και μετά την κορυφή σκάει κυριολεκτικά στο νότιο τμήμα του νησιού, κάτι σαν ράμπα δηλαδή. Γι αυτό και οι διαφορές μεταξύ νότου και βορρά τόσο στα τοπία, τη βλάστηση όσο και στην νοοτροπία.

Το σπίτι που νοικιάσαμε είναι στο Γλαρέδο, πάνω από τον Άγιο Κήρυκο. Η θέα είναι καταπληκτική. Πέρα από την βλάστηση και τη θάλασσα, τα νησιά που φαίνονται αριστερά είναι η Θύμαινα και οι Φούρνοι. Εκεί κάπου αριστερά βρίσκεται και η Σάμος ενώ δεξιά πίσω από τον λόφο φαίνεται η Πάτμος και όταν έχει καλή ατμόσφαιρα και η Αμοργός.

Αυτά προς το παρόν. Στην επόμενη ανάρτηση φωτογραφίες από Φούρνους, από τις μάχες με οστρακόδερμα και κερασφόρα, διασκέδαση και πανηγύρια στο νησί, ανάλυση των αριστερών πεποιθήσεων των περισσότερων νησιωτών καθώς και ποιοι είναι τελικά οι γκρούβαλοι...
ΥΓ Νεότερη ανάρτηση για την Ικαρία στο blogtravels.gr