Δροσερά καλοκαιρινά

Ενόψει διακοπών, το πήγαινε-έλα είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Άλλοι φεύγουν για διακοπές, άλλοι έρχονται, άλλοι απλώς περιμένουν. Μέσα σ'αυτό το κλίμα δύο κουλά για να'χουμε να πορευόμαστε.

Κουλό νο1: Κατεβαίνανε δύο γνωστοί με ΚΤΕΛ από Λάρισα με κατεύθυνση προς Πειραιά. Κάποια στιγμή περάσανε, όπως συμβαίνει συνήθως, από τις Θερμοπύλες. Ακολουθεί ο κάτωθι διάλογος.

-Ρε συ, θύμησέ μου πώς τον λένε αυτόν στο άγαλμα.

-Πλάκα κάνεις έτσι ότι δε θυμάσαι...

-Άστο, το'χω. Θυμήθηκα, ο Περικλής είναι.

-Λεωνίδας βρε άσχετο!

-Α γεια σου! Και δε θυμόμουνα το επίθετο...
Όλο το λεωφορείο έσκασε στα γέλια, εννοείται.

Κουλό νο2: Ετοιμαζόμασταν να πάμε το Σάββατο που μας πέρασε στην Επίδαυρο στις Νεφέλες του Αριστοφάνη από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Το Σάββατο όμως το μεσημέρι είχαμε το τρελό μπουρίνι που πλημμύρισε τα πάντα. Πάνω που περιμέναμε να δούμε αν θα βγει ανακοίνωση για την παράσταση, χτυπάει το τηλέφωνο της συνοδού μου και ακολουθεί ο χαρισματικός διάλογος.

-Έλα βρε, τι γίνεται. Έμαθα βρέχει και δε θα πάτε τελικά στην παράσταση.

-Έτσι φαίνεται. Τρελή γκαντεμιά, μια φορά είπα να πάω και γω Επίδαυρο.

-Ε καλά τι σκας βρε; Δεν είναι κλειστό το θέατρο από πάνω;

-...

-Κοτσάνα είπα ε; Άστο, κάνε ό,τι δεν άκουσες...

Η παράσταση παρεμπιπτόντως έγινε κανονικά. Ο ουρανός ήταν ξάστερος, η παράσταση δε αρκετά καλή. Μία φορά τουλάχιστον το χρόνο το προσκύνημα στην Επίδαυρο έχει την αξία του. Η τοποθεσία είναι μαγευτική, το θέατρο μοναδικό όπως και η εμπειρία του να βλέπεις παράσταση στον ίδιο χώρο που βλέπανε οι πρόγονοί μας 2 χιλιάδες και χρόνια πριν με τη συνοδεία των τζιτζικιών. Όποιος δεν το έχει ζήσει, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

ΥΓ Άσχετο: Τελικά στην Πλάκα άμα ψάξει κανείς υπάρχουν μαγαζιά που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα τουριστικά. Και καλό φαγητό, άψογη εξυπηρέτηση και φυσιολογικά τσιμπημένες τιμές.