Παρελάσεις και παρελκόμενα

Μικροί οι περισσότεροι συμμετείχαμε λιγότερο ή περισσότερο σε παρελάσεις. Στο Δημοτικό όλοι υποχρεωτικά, Γυμνάσιο και Λύκειο πιο χαλαρά, για τη μαμά-πατρίδα πάλι τα αγοράκια. Πριν παρελάσεις, οι σχολικές γιορτές. Με τα ίδια ποιήματα και τα ίδια τραγούδια κάθε φορά, η εκφώνηση ποιημάτων μπροστά σε όλους για κάποιους όλους – συνήθως με επιλέγανε λόγω Βροντοφωνίξ…

Κάθε φορά που έχουμε εθνική εορτή – μία γιορτή είναι λίγο, πολύ λίγο, δύο γιορτές είναι λίγες τι να πω – μεγάλη κουβέντα γίνεται περί παρελάσεων, αναγκαιότητα, μηνύματα και τα λοιπά. Επίσης, για το αν θα πρέπει οι μετέχοντες την ελληνική παιδεία αλλοδαπής καταγωγής να σηκώνουν τη σημαία. Επιχειρήματα αρκετά οι μεν και οι δε. Ότι είναι αναχρονιστικός θεσμός, ότι είναι κατάλοιπο δικτατορικών καθεστώτων (τις επέβαλε ο Μεταξάς). Προσωπικά μιλώντας, από τότε που τέλειωσα το σχολείο μπορώ να πω ότι δεν κατάλαβα ξανά πλήρως εθνική εορτή. Τον χαβαλέ που είχε η παρέλαση, τα μαθήματα που χάναμε για τις πρόβες, η γιορτή που όσο να είναι σε «ανεβάζει» με τα κατορθώματα των προγόνων. Ευχάριστες κατά βάση αναμνήσεις. Ίσως θα έπρεπε να μην είναι υποχρεωτική, αλλά ο κάθε μαθητής να έχει το δικαίωμα επιλογής. Τώρα για το δεύτερο θέμα είμαι κάθετος. Πας συμμετέχων της ελληνικής παιδείας, αριστεύσας και που δικαιούται βάση βαθμών μπορεί να σηκώνει τη γαλανόλευκη. Ίσα – ίσα που σ’αυτή την περίπτωση είναι διπλό το κέρδος… Από τη στιγμή που είναι μια ανταμοιβή για τον καλύτερο μαθητή, τότε όστις βούλεται…

Τώρα τα παρελκόμενα. Από τότε που δε συμμετείχα στην παρέλαση, ακολουθούσαμε την πατροπαράδοτη συνήθεια της πατρίδας… Χαζεύαμε λίγο την αρχή της παρέλασης και μετά βουρ για τσίπ’ρα! Για να βρεις θέση σε ουζερί έπρεπε να έχεις κλείσει ίσως και ένα μήνα πριν! Είναι απίστευτο αυτό το φαινόμενο και μόνο όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το αντιληφθεί. Όλη η πόλη (ο πληθυσμός ποικίλει από 120 μέχρι 200 χιλιάδες) ένα απέραντο ουζερί. Και όταν μιλάμε για τσίπουρο εννοούμε Τυρνάβου και για μεζέδες κανονικοί που αποτελούν συνοδεία με κάθε καραφάκι, όχι οι αθηναϊκοί κατεψυγμένοι που τους χρυσοπληρώνεις κιόλας. Φαντάζομαι παντού είναι έτσι, αλλά αυτό έζησα, αυτό καταγράφω!

Άλλη μία εθνική εορτή ήρθε. Δεν "κάθησε" καλά στους περισσότερους, καθότι ημέρα Τρίτη, αλλά όλο και κάποιοι την κάναμε τετραήμερο. Όπως λέει και ο φίλτατος επιμελητής Η εργάσιμη ημέρα μεταξύ δύο αργιών μετατρέπεται σε αργία! Έχουμε κανένα λόγο να μην τον πιστέψουμε;
Καλά ούζα και τσίπ’ρα λοιπόν για όλους!