Το μέγα το μυστήριο της ζωής*

Μεγάλο μέρος της ζωής μας το περνάμε φιλοσοφώντας. Αναζητώντας δηλαδή το καλύτερο, το δυνατότερο, το ιδανικό, τον συνδυασμό, την πραγμάτωση, το νόημα πίσω από τα απλά και τα σύνθετα, ακόμη και στον τρόπο ζωής, δουλειάς και τα σχετικά. Άλλα πράγματα απασχολούν την κάθε ηλικία, ενώ υπάρχουν συνισταμένες που παραμένουν σταθερές καθόλη τη ζωή μας, ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση. Άλλες φορές πάλι βάση των βιωμάτων μας, διαφοροποιούνται και τα συμπεράσματα και οι εκασίες που προκύπτουν από την φιλοσοφία.

Η ελληνικότητα της λέξης – φίλος της σοφίας – καταδεικνύει ότι όλα αυτά προβλήματα μας απασχολούν διαχρονικά. Αρκετά έχουν βρει τη λύση τους και παραμένουν τα πιο μακρινά, τα πιο αόριστα και συνάμα τα πιο μαγευτικά. Από τον ορισμό της φιλοσοφίας, αυτή γίνεται κυρίως στον ελεύθερο χρόνο, όπου ο άνθρωπος μπορεί ελεύθερα να στοχαστεί και να αναζητήσει, αποκομμένος από τα επίγεια και άμεσα ζητήματα.

Τώρα θα μου πει κανείς πώς μου ήρθε το κομμάτι της φιλοσοφίας. Έλα μου ντε... Μάλλον ευθύνεται μια αλλαγή φιλοσοφίας προσέγγισης της δουλειάς, από το σοβαρό στο πιο χαλαρό και αυθόρμητο. Όχι ότι το προηγούμενο μοντέλο δεν δούλεψε καλά, ίσα-ίσα θα έλεγα. Απλώς είναι καιρός για κάτι διαφορετικό, κάτι ανανεωτικό. Γιατί στο κάτω-κάτω να αγχώνεται κανείς για κάτι που ούτως ή άλλως θα γίνει, όταν μπορεί να χαλαρώσει και να το απολαύσει. Και πιθανότατα είναι καλύτερα έτσι...

Απλώς, καμιά φορά χρειάζεται απλώς να διαβείς τον Ρουβικώνα ή επί το ελληνικότερον, αφού μπήκες στο χορό, θα χορέψεις. Αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα, είναι μάλλον τελικά αυτό που θα σε κάνει περισσότερο επιτυχημένο..


ΥΓ Η αμπελοφιλοσοφία είναι ξεχωριστός κλάδος(;) της φιλοσοφίας και αφορά επιφοιτήσεις με τη συνοδεία οίνου, άντε και τσίπουρου.


*τίτλος δανεισμένος από τραγούδι που λένε οι Άγαμοι Θύται