Πρωτομαγιά του ’88 – είκοσι χρόνια μετά

Είκοσι χρόνια πέρασαν από εκείνη την ημέρα. Τη μέρα που μία από τις καλύτερες και πιο ποιοτικές ομάδες από καταβολής της Α’ εθνικής κατηγορίας στεφόταν πρωταθλήτρια Ελλάδος. Η μοναδική – μέχρι τώρα – επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαιρικού βάθρου.

Μια ομάδα που άλλαξε τα δεδομένα του ποδοσφαιρικού χάρτη της χώρας μας. Η Αθλητική Ένωση Λάρισας, η γνωστή σε όλους ΑΕΛ, που άφησε το δικό της σημάδι την δεκαετία του ’80 στα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα με ένα κύπελλο, έναν τελικό και με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1988.

Αποτελούμενη κατά πλειοψηφία από παίχτες του θεσσαλικού κάμπου, με δύο μόνο ξένους – ένας εκ των οποίων πήγε να κάνει τη ζημιά. Με ποδόσφαιρο επιθετικό, ένα δεκάρι από τα λίγα (Καραπιάλης), παίχτες όπως ο Μιχαήλ, ο Κολομητρούσης, ο (αδικοχαμένος) Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Βαλαώρας Ζιώγας, Αλεξούλης και όλα τα άλλα παιδιά, ένα κατάμεστο Αλκαζάρ κατάφερε να ξεπεράσει όλους τους αντιπάλους εντός και εκτός γηπέδων. Και λέμε εκτός γιατί πέρα από τις νίκες εντός των γηπέδων, χρειάστηκε ξεσηκωμός των κατοίκων της πόλης που κόψανε την Ελλάδα στα δύο, ώστε να αποφευχθεί μία από τις μεγαλύτερες αδικίες που πήγαν να γίνουν, ενώ ταυτόχρονα φωνές απ’όλη σχεδόν τη χώρα συντάσσονταν με αυτές των οπαδών της ΑΕΛ.

Πολύς καιρός έχει περάσει από τότε, ήρθαν πίκρες, ανυπαρξία, παιχνίδια στα χωράφια της Γ’ Εθνικής για μια ιστορική ομάδα. Ο κόσμος συνέχισε να την στηρίζει. Επανήλθε, πάλεψε, στηρίχθηκε σε νέο αίμα. Νέο κύπελλο ήρθε, νέες επιτυχίες ευχόμαστε για το μέλλον.

ΥΓ Αλήθεια, πόσο εύκολο θα ήταν σήμερα να γίνει κάτι αντίστοιχο; Γιατί οι ομάδες δεν βασίζονται στα τμήματα υποδομών για να αναπτύξουν παίχτες που θα αγαπάνε και θα πονάνε τη φανέλα; Γιατί να μη διδασκόμαστε από το παρελθόν; Και το σημαντικότερο, θα άφηνε το κατεστημένο σήμερα να μεγαλώσει ο μικρός; Γιατί το ποδόσφαιρο χρειάζεται δυνατές επαρχιακές ομάδες, εκεί όπου ο κόσμος αγαπάει ακόμη το άθλημα. Στο κάτω-κάτω, όλα εντός των αγωνιστικών χώρων θα έπρεπε να κρίνονται...

ΥΓ1 Ήμουνα μέσα στο προτελευταίο παιχνίδι, εκείνο το ιστορικό παιχνίδι με τον Ηρακλή. Πιάνει το πέναλτι ο Μιχαήλ, βάζει το γκολ ο αείμνηστος Γιώργος Μητσιμπόνας. Ρίγη ακόμη και τώρα που το σκέφτομαι...


Μερικά ενδεικτικά sites:

• Η επίσημη


• Βικιπαίδεια ΑΕΛ


• Οπαδικές http://www.ael-fans.com/arxiki.html και Monsters


• Youtube οι δρόμοι της φωτιάς, η πορεία, οι πανηγυρισμοί, τα πρωτοσέλιδα


• Ο ύμνος

Στις χαρές και στις λύπες μαζί... Μοναχά... Βυσσινί θύελλα, Σούζα τ'αλογάκι!!!